همزمان با شکل گیری شهرستان زابل این ساختمان در آغاز قرن 19 میلادی توسط انگلستان بعنوان کنسولگری برای اهداف استعماری در منطقه احداث شد پس از آن تا سال 1368 بعنوان مرکز بهداشت شهرستان مورد بهره برداری قرار گرفت در سال 1368 ساختمان  بعنوان گنجینه موقت و نمایندگی میراث فرهنگی شهرستان زابل تغییر کاربری یافت و در نهایت از سال 1368 تا سال 1385 بمدت 18 سال کارهای مرمتی روی ساختمان صورت گرفت و در شهر یور سال 1385 رسمآ فعالیت خود را  بعنوان موزه مردم شناسی سیستان آغاز نمود.

این بنا در قطعه زمینی به مساحت 3952 متر مربع  و زیر بنای 1125 متر مربع واقع شده است .  

در طراحی معماری و اجرای  این بنا به جنبه های اداری،نظامی با بهره گیری  از شیوه  معماری سنتی و بومی توجه شده است. بنا شامل مجمو عه ای از اتاقهای کوچک و بزرگ تشکیل شده که توسط در یا راهروهایی با هم ارتباط  پیدا می کند پوشش سقف کلیه ی  فضاها به صورت گنبدی در انواع مختلف بوده و در پشت با م نورگیر و لوله بخاری هایی تعبیه شده است.